Твары вёсак, якія знікаюць : [праект «Вёска, якая не павінна знікнуць», снежань 2010—снежань 2014 / склад.: Л. і А. Быцко; фота: Л. і А. Быцко, І. Хоміч, М. Радзько, А. Паплаўскі, Л. Бунеева; рэд. І. Хоміч; пер. Т. Кошман]. — [Б. м. : Б. в., 2014]. — 48 с. Альбом складае галерэя партрэтаў пажылых людзей, якія […]
На ўскрайку поля УП «Боркаўскае» пад старой ліпай (гэтае месца мясцовыя жыхары называюць «Каля ліпы») у 2017 годзе ўстаноўлены вялізны камень-валун. У 2019 годзе да каменя была прымацавана памятная таблічка, упрыгожаная бульбяным бацвіннем і кветкамі. Надпіс на ёй сведчыць: «Картофель на этих полях начал возделываться как культура местным землевладельцем Игнатием Шемиотом с 1830-х годов. Черняков […]
Аэродрóм – в 60-х годах ХХ века здесь размещался аэродром сельскохозяйственной авиации. Бесéдки – места в лесу, где были благоустроены беседки. Вы́жары – участок торфяного болота, где при пожаре все выгорело. Вымыно́к – луг, где, видимо, скот часто выминал посевы. От слова «мять», или «выминать». Вы́пал – участок луга, где когда-то во время пожара выгорел […]
Этнокультурные процессы Западного Полесья (Брестчины) в прошлом и настоящем / [А. Вл. Гурко и др.; научный редактор А. В. Гурко; предисловие А. Вл. Гурко]; Национальная академия наук Беларуси, Центр исследований белорусской культуры, языка и литературы, Институт искусствоведения, этнографии и фольклора им. Кондрата Крапивы. — Минск: Беларуская навука, 2020. — 620, [1] с. В разделе «Этноконфессиональная […]
«Литературная» деревня Пешки воспета белорусскими писателями Раисой Боровиковой и Михаилом Шиманским, журналистом Андреем Юдчицем – уроженцами этой деревни. В 2018 году в Пешках появился свой музей «Далекое близкое». Родительский дом под музей отдал Михаил Шиманский. «Картофель на этих полях начал возделываться как культура местным землевладельцем Игнатием Шемиотом с 1830-х годов. Черняков (первый местный хозяйственный центр) […]
Нашы праваслаўныя продкі, маючы моцную веру, ведалі пра значэнне і важнасць паклонных крыжоў для выратавання ў вечнасці душ сваіх і блізкіх, таму ставілі іх на памятных месцах, непадалёк ад гарадоў і вёсак. Такія крыжы зваліся прыдарожныя, усталёўваліся каля дарог, каб, адпраўляючыся ў падарожжа ці заходзячы ў вёску, чалавек мог папрасіць дапамогі ці падзякаваць Богу і нябесным […]
У даўнія часы мясцовасць тут была балоцістай і амаль непраходнай у цёплы перыяд года. Толькі мясцовыя жыхары ведалі, дзе можна было прабрацца праз лясныя і балотныя глухамані, а паселішча, што знаходзілася за балотам, праз якое выхад быў толькі пяшком ці “пешкі”, як тут гавораць, так і назвалі – Пешкі. Яшчэ кажуць, што на гэтым балоце […]
