Вачыма зорныміГлядзіш у сэрца мне.Шляхі прасторныяЖыцця майго — твае.Сцяжынай кожнаюДа шчасця ты вядзеш,Мой край бярозавы.А дзе ёсць лепшы, дзе ж?.. Утульная маяБяроз і мар зямля,З усіх дарог чакай,З любоўю сустракай. Вярнуся я здаля —На сэрцы супакой.Бяроз і мар зямля,Ты стала мне сястрой.Расінкай кожнаюХай ранак зіхаціць.А волю БожуюХай сэрца разглядзіць. Адзіная маяБяроз і мар зямля,З усіх […]
Сёння ў нашай хаце святаІ гасцей у нас багата!Шмат гадоў Бярозе нашай,Гучна ёй «віншуем» скажам!Край змяніўся, абнавіўся,І людзей тут прыбыло,А наш горад не стаміўся,Маладзее ён адно!..Усё квітнее ён, святлее,А мы будзем зноў і зноўУтульны дом свой, як умеем,Даглядаць да скону дзён.У горадзе шмат дзетак розных,І ўсе справу маюць тут —У Дом культуры ў час свой […]
Юный город с названием светлым —Я таким тебя вижу и знаю,Я таким тобой восхищаюсь,Город, самый родной на свете. А тебе уже пять столетий,Пятьсот сорок зим-весен промчалосьС той поры, как все начиналось,Город, самый любимый на свете. Древний кляштор ласкает ветер.Сколько тайн хранят красные стены…Здесь к сединам твоим прикасаюсь,Славный город, лучший на свете. Знай, гордятся тобой твои […]
Адкуль мы з вамі? З тых гаёў,Што нас любоўю пояцьДа спелых жытніх каласоў —Жыцця спрадвеку повязь. З крыніц мы з вамі родных тых,Даюць што шчасце ўзлёту,З салоўкі песень (для дваіхБярэ высока ноту)! Нябёсаў сінь такі размах,І вэлюмы рамонкаў!А сэрца млее ў грудзяхАд трэляў жаваронкаў. Тут ветрык вее мовай той,Што чуем мы з малечы.Вярэдзяць душу сырадойІ […]
Мог бы жить везде —В Риме жить бы мог!..Но живу я здесь,Где посеял Бог. Дальние краяМанят и зовут,Но не еду я —Видно, нужен тут! Может, и не так —Где моя звезда?!Но в родных местахЯ сильней всегда. Умаляюсь яТам, за рубежом…Лишь в родных краяхПомнят, где живем[1]. [1] Сипягин, В. Патриотическое : [стихотворение] / Владимир Сипягин // Маяк. — […]
Я тых людзей не разумею,Што край свой родны пакідаюць,Што без Радзімы жыць умеюць,Усё нешта за мяжой шукаюць. Ці славы прагнуць, ці багацця,Як людзі кажуць, поўнай чашы…Хіба ж у гэтым тое шчасце,Калі чужое ўсё — не наша?! А на Радзіме пахне борам,Жытнёвым полем з васількамі.І родная матулі моваГучыць званочкам між сябрамі. Усім вядома пагаворка:«Што маеш, тое […]
Як у шчасце, у цябе апрануся, Родны мой — край гаючых крыніц, Тваёй веры святое нап’юся, Каб душой не счарцвець, не змылюся — Ёсць збавенне ад злых навальніц. Светлы мой … Беразовы, хваёвы, Ясяльдзянскі, дзядоў маіх край. Столькі думак яднае з табою, Столькі мрояў дзіцячай парою! Дасель песняй гудзе небакрай. Ясяльдзянскі, дзядоў маіх край… Запаветны. […]
Моя родина там, где родился отецИ где дед воевал в партизанах, —С красивым названьем местечко Селец,Земляк мой — Алесь Рязанов. Жасмин и пион там слились в аромате,Там аисты жили на старенькой хате, Там поле пшеничное вдаль уходилоИ детство мое не спеша проходило. Кувшинки и лилии, Ясельда-речка,В доме вкусные запахи, топится печка, Звездные ночи с луной […]
Вёска… Пшанічнае поле.Плыткі туман на шашы.Я з сонцам прачнулася сёння,Як пчолы і мурашы.Жаўцелі паводдаль вярбінкіЎ абдымках прымглёных лугоў.І так у вышыні аблачынкіПадобны былі да снягоў!..І вельмі крануцца жадалаСнягоў тых чысцюткіх душа…Тут некалі птушкай спявалаДзяцінства маё дапазна.Урываліся радасным гуламКамбайны ў блакітны разлог.І светлым агортвала сумам,Калі адцвітаў дзікі глог.Яшчэ б сярод іх запыніцца,Мне неба дасць згоду калі […]
Люблю тебя до сердца замиранья,Жить от тебя вдали я не умею,Твое дыхание — мое дыханье,Назвать тебя своим, мой город, смею! В рисунке улиц, площадей размахе,Фонтанов плеске, блеске новых зданийЯ вижу указующие знакиБожественного доброго вниманья, А в имени твоем, родном и светлом,Мечта о долгой жизни человека…На арфах радуг солнечные ветрыИграют песню будущего века! Вот кляштора ансамбль […]
На Ясельдзе маёй зноў крыгаход,У хвалях сініх плёскае вясна.Сюды я завітала мімаходзьI ўбачыла тут лодку без вясла… Дзіравая, закінута людзьмі,Ушчэнт пасохла ад праменняў сонца.Ёй не заплакаць горкімі слязьмі.A крыгі ўдалячынь плывуць бясконца. I нешта абрываецца ў грудзях,У хвалях шумных лодку тую бачу,Як добра, што вось тут, не на людзяхБяду той лодкі з горыччу аплачу! Як […]
За тихой Ясельдой-рекойЕсть городок. Он мой родной!Здесь каждый двор и каждый домМне очень дорог и знаком. Направо первый поворот —Встречает всех маслозавод.На главной улице нас ждетДворец культуры, «Евроопт». Чтоб город знать до мелочей,Зайдем в Березовский музей…Пять сотен с лишним лет подрядМой город рос, как добрый сад. Гуляют пары не спеша —Как отдыхает здесь душа!Мой город […]
Ці бачылі горад, усмешкамі поўны,Насычаны водарам паху вясны,Маленькі, утульны і самы чароўныІ ў час санцапёку, і ў змроку начным? У яго за плячыма суровыя вёрсты,Вайны ліхалецце і жахі пакут,Канцлагер страшэнны, магілаў пагостыІ шлях вызвалення з бязлітасных пут. Гісторыя свой тут паклала адбітакНа сённяшні дзень, на жыццё гараджан.Аднак пра картуз, што тады быў забыты,Мы помнім і […]
Вот течет долиной Кречет…Он журчанием своимСловно доктор, душу лечитИ страдания мои. Уношусь душой куда-то…Так бы слушал долго-долгоКамышовый, глуховатыйГолос Кречета седого. Он поведает мне тайныИ Природы смысл живой,И покажет мир бескрайнийВ голубой волне речной. Что прошло – того не встречу,Но оно – милей всего…Потому что был тот КречетРечкой детства моего.
Елена Михайловна Жукович родилась 21 апреля 1952 года в многодетной семье Михаила Антоновича и Веры Степановны Сычик в Западном Здитово. После окончания в 1969 году Здитовской средней школы Елена Михайловна училась в Пинском техникуме мясомолочной промышленности. Некоторое время работала на молочном комбинате в Бресте. Любовь к малой родине вернула её в родную деревню. В 1978 […]
Прошелся дождь по магистрали,Вошел в наш город. И пропал.И то ли лужи засверкали,То ли скопления зеркал!Так стало ярко, чисто, звонкоИ где-то здесь, и в далеке.То светлоглазый день-мальчонкаИграет солнышком в руке!Идешь по городу, взираешь,Прижмурив глаз на яркий свет.Знакомых радостно встречаешьИ говоришь: “Привет, привет!”А по асфальту магистралиПолурыча, полушипяМелькают так же, как мелькали,Машины, брызгами кропя.
Спытаюцца: «Адкуль ты?Скуль ты родам?»I адкажу:— З палескай той раўніны,Якая з даледавіковых часаўПароднена і з доляй, і з нядоляй.О, нездарма яна, мая старонка,I Белым возерам глядзіць,Як вечнасць,І Чорным возерам глядзіць,Як памяць…Бярозаўшчына!Жылкаю блакітнайПульсуе Ясельда ў цябе на скроні.Вясёлыя гаі твае бярозавыяНітуюцца з барамі ды з дубровамі,Каб з травамі, імхамі, чаратаміНяўзнак на ўвесь зеленасвет Еўропы важыць.А ці […]
(літаратурная апрацоўка А.І.Чайчыц) Я прызнаюся вам чэсна,Вось, каб не сысці мне з месца,Горад быў тут, а не вёска.Гэта быль, не пагалоска.Мо хто гэтага не знае,Хай легенду пачытае.Год таму нямалаХлопец жыў адзін удалы.Яго Здзітам звалі.Так аб ім распавядалі.З працы рук сваіх ён жыў,Уволю еў і ўволю піў.Мусіць, у сераду радзіўся,Што да ўсяго згадзіўся.Быў прыхільнікам ён лесу,І […]
Мая маленькая радзіма,Маё нячутнае жыццё…Мой ціхі Ястрабель любімы,Дзе ўпадаю ў забыццё. Той край, дзе я жыву, вучуся,Дзе маю я сяброў, каханне,Мая надзея і спакуса –Я тут, як рыба ў акіяне! Я тут, як птушка, што на волі,Магу свае расправіць крылы,Як бусел, што ляціць над полем,Мой край цудоўны, любы, мілы! Радней усяго на гэтым свецеТвая Радзіма […]
