Прошелся дождь по магистрали,Вошел в наш город. И пропал.И то ли лужи засверкали,То ли скопления зеркал!Так стало ярко, чисто, звонкоИ где-то здесь, и в далеке.То светлоглазый день-мальчонкаИграет солнышком в руке!Идешь по городу, взираешь,Прижмурив глаз на яркий свет.Знакомых радостно встречаешьИ говоришь: “Привет, привет!”А по асфальту магистралиПолурыча, полушипяМелькают так же, как мелькали,Машины, брызгами кропя.
Мая маленькая радзіма,Маё нячутнае жыццё…Мой ціхі Ястрабель любімы,Дзе ўпадаю ў забыццё. Той край, дзе я жыву, вучуся,Дзе маю я сяброў, каханне,Мая надзея і спакуса –Я тут, як рыба ў акіяне! Я тут, як птушка, што на волі,Магу свае расправіць крылы,Як бусел, што ляціць над полем,Мой край цудоўны, любы, мілы! Радней усяго на гэтым свецеТвая Радзіма […]
Аб узнікненні двайной назвы горада таксама існуе некалькі паданняў. Большасць з іх звязана з будаўніцтвам у нашай мясцовасці манастыра ордэна картэзіянцаў (картузаў), які быў закладзены ў 1648 годзе Казімірам Львом Сапегам. Уплыў картузаў на развіццё паселішча быў настолькі значны, што яно атрымала назву Картуз-Бяроза ці Бяроза-Картузская. Вярнулася гораду старажытная назва «Бяроза» ў 1940 годзе. Чаму […]
