Метка: бабуліны казкі

Було, да сплыло. Бэз костэй рыбу ны з’ісы. Гэто ны лососевого роду, гэто спороўскэі породы. Доброму рыбаку карасі  самы ў вэдро скачуть.  Дэ ты бачыў спороўцуў бэз лынкуў і шчупакуў. Коб тобі ны хвоста, ны чэшуі. Коб рыбку з’істы, то трэба ў воду лізты. Коб тобэ нэнза забрала. Спороўцы собі світ открывають, бо мэд і […]

Анекдоты пра спараўцоў расказвалі яшчэ каля двухсот гадоў назад. Але і сёння, як і многа гадоў таму, пра спараўцоў бытуе шмат вясёлых гісторый, небыліц, плётак, анекдотаў. Над адным спараўцом падсмейваліся, што пра яго землякоў ходзіць шмат анекдотаў. – Гэто праўда, – хітра ўсміхнуўшыся, адказаў ён, – А сыба вітэ ны знаетэ, шчо анекдоты сочыняють і […]

Нашы праваслаўныя продкі, маючы моцную веру, ведалі пра значэнне  і важнасць паклонных крыжоў для выратавання ў вечнасці душ сваіх і блізкіх, таму ставілі іх на памятных месцах, непадалёк ад гарадоў і вёсак. Такія крыжы зваліся прыдарожныя,  усталёўваліся каля дарог,  каб, адпраўляючыся  ў падарожжа ці заходзячы ў вёску, чалавек мог папрасіць дапамогі ці падзякаваць Богу і нябесным […]

Вяселле – адна з найбольш яскравых і адметных з’яў беларускай нацыянальнай культуры. Ніводны іншы рытуал не меў такога размаху і працягласці па часе правядзення. Увесь абрад вяселля суправаджаўся вялікай колькасцю вясельных песень, якія характарызаваліся незвычайнай разнастайнасцю. КаравайныяКоровай гычэ-гычэ,Коровайнычок клычэ.Коровайнычкы мойі,Прыхілытэсь до мэнэІ до мойго дытяті.І до мойго дытятіКоровая згібаты. Хорошый наш коровай, хорошый,Бо хорошыі коровайныці […]

Казка запісана ад Новік Ганны Іванаўны, 1902 года нараджэння, в. Пескі. Жылы  собі  дід  з  бабою. Надышло  свято  Вэлыкдэнь. Закололы  воны  свыню. Посолылы  сало  і  мнясо,  зложылы  ў  кубэлец. А  дід  буў  скуповатый. Пошкодоваў  вун  сала  і  мняса  для  бабы. Посварыўся  з  ею  і  выгнаў  з  хаты. Завязаў  кішкамі  двэры  і  остаўся  сам  у  хаті. […]

Я любыла Колю,Понаравывсь Вася.Я за карымы очамы,Дура, подалася.Мэнэ маты была, была,Коб я Коли нэ любыла.А я буду плакаты,З Колею балакаты. Мэнэ мылы нэ цэлуе,Говорыт: потом, потом,Я иду, а вун на грубцыРэпетыруе з котом. Мой мілёнок ны до чого,Толькі віныкі вязаць.Провожаў мэнэ додомуНэ суміў поцэловаць. На горы стоіт лопух,Коб ты, міленькі, опух,Коб ты рукі поламаў,Як другую […]

Жыў-быў на свеце Гумар. Рашыў ён свету пабачыць. Ішоў–ішоў, прытаміўся. Шмат краін абыйшоў, гарады і вёсачкі не мінаў, шмат цікавых людзей сустрэў, а цяпер і адпачыць крыху можна. Сеў на купіну, пачаў разувацца, каб ногі падыхалі. Узяўся за чаравік, а ён увесь чысценька ў дзірках. Падэшва адарвалася, бы нехта рот разявіў, цвічкі з іх тырчаць, […]

Жылі–былі дзед і баба. Баба камандавала дзедам, як хацела. А дзед усё ніяк не мог ёй дагадзіць.  Вось аднойчы паслала баба дзеда стрыгчы кусты. Паслухаўся дзед, пайшоў, выканаў усю работу. Прыходзіць да бабы і кажа: “Вось ідзі паглядзі – усё ўжо паголена”. Пайшла баба, паглядзела і не была б то баба, каб і змоўкла, і […]