Споровэц бэз анегдота як рыба бэз воды

Анекдоты пра спараўцоў расказвалі яшчэ каля двухсот гадоў назад. Але і сёння, як і многа гадоў таму, пра спараўцоў бытуе шмат вясёлых гісторый, небыліц, плётак, анекдотаў.

Над адным спараўцом падсмейваліся, што пра яго землякоў ходзіць шмат анекдотаў.

– Гэто праўда, – хітра ўсміхнуўшыся, адказаў ён, – А сыба вітэ ны знаетэ, шчо анекдоты сочыняють і росказвають оно про знаменітых людэй. Мні здавалося, шчо гэто ўсім відомо.

Любяць спараўцы пасмяяцца над сабой, пажартаваць з другіх, любяць і ганарацца сваёй вёскай і возерам. Умеюць пасмяяцца над сабой, але і цану сабе знаюць: калі ласка, смейцеся на здароў’е, але зневажаць сябе не дазволім. А, як вядома, смяяцца над сабой могуць толькі моцныя людзі. Спараўцы – з асабістым пачуццём гумару, яны ўпэўнены ў сваёй значнасці, неардынарнасці, асаблівасці. Магчыма, таму вёска Спорава выбрана месцам правядзення абласнога фестывалю гумару «Спораўскія жарты».

Інтэрв’ю

У старога спараўца бяруць інтэрв’ю:

– Дзядуля, у якой краіне вы нарадзіліся?

– Як гэто ў якуй? У Спорові відомо.

– А на якой мове вы размаўляеце?

– Сыба ты ны чуеш, унучок, шчо на споруўскуй мові я говору з тобою.

– А якая ў вас нацыянальнасць?

– А ты шчо гэто, унучок, шчэ ны зрозуміў? Як ны здогадаўся, то скажу – споровэц я.

А колькі тае зімы!

Пытаюцца ў спараўца:

– Дзе ты мыешся?

– Як дэ? У озэры відомо.

– А зімой?

– То кулькы ж тэйі зымы!

Жаніцьба

Спараўца пытаюць:

– Гавораць, ты жаніўся?

– Жэныўся.

– А навошта?

– А хто рыбу будэ кутаты?

Сямейная разборка

Спароўка папракае мужа-рыбака:

– У гэтуй рыбы одны косты.

– А луску ты чому ны лычыш?

Дзякуй

Размова паміж спараўцамі-суседзямі:

– Сусідко, твоя кушка з’іла мою рыбу.

– Ну то і дякуй тобі, сусіду. Ны тра будэ сёння мні кушку кормыты.

Дзе кот?

Налавіў спаравец шмат рыбы, паважыў яе і дагаварыўся, што ўсю рыбу купяць. Жонка, не пытаючы мужа, занесла бацькам 2 кг рыбы. Хутка прыходзіць пакупнік. Важаць – не хапае 2 кг.

Муж:

– Дэ ділыся дві кілі рыбы?

Жонка:

– Кут з’іў.

Муж ловіць ката і ўзважвае яго –шалі паказваюць 2 кг. Муж:

– Рыба то тут, алэ дэ кут?

Рыба спіць

Павёз спаравец прадаваць (мяняць) рыбу ў Моталь. Пакуль даехаў па жары, то рыба падпорцілася. Падыходзіць пакупнік:

Рыба свежая?

– Свіжа, шчэ оно з сіток выйняў.

А чаму яна не варушыцца?

– Ны ворушыцца, бо спыть.

Пакупнік нюхае рыбу:

А чаму запах нейкі нехарошы?

– А ты, як спыш, то сыба заўждэ кай тэбэ запах хвайный?

Бартэр па-спораўску

Едуць у цягніку ў адным купэ спаравец і хахол. Сядзяць, размаўляюць аб тым-сім. Захацелася ім есці. Хахол дастаў сабе шмат сала і пачаў есці. А наш спаравец згрыз парачку сухой рыбы і сядзіць. Хахол наеўся, выцерся сурвэткай і кажа:

А што гэта ты толькі рыбу ясі?

Спаравец адказвае:

– Так мні йіі жунка ў дорогу дала і казала, шчо ў рыбі і фосфор, і кальцый – полезная вэльмы рыба наша сушона. А сало – йесть сало…

Хахол просіць:

А, можа, ты мне яе пакаштаваць дасі?

– Ну, дам! На тобі пару рыбын, а ты мні сала дай!

Памяняліся. Спаравец сядзіць, сала ўмінае, шматок за шматком. А хахол, бедны, тую рыбіну жуе і так, і сяк… Ледзь адну з’еў і кажа:

От ты, мусіць, мяне надурыў!

Спаравец:

– От, бачыш! Оно одну рыбынку з’іў, а одразу порозумніў!

Не прамаўчаў

Сядзіць спаравец на беразе возера і піша віламі па вадзе матныя словы. Да яго падыходзіць другі і гаворыць:

– Ты шчо гэто, Вася, зуўсім здурыў? Кругом малькы плавають, а ты матюкаешся.

На прыёме ў доктара

Спаравец на прыёме ў доктара.

Доктар:

Выпіваеце?

Спаравец:

– Ны откажуся. У мэнэ з собою і рыбка сушона на закуску йе.

На прыёме ў начальства

Спаравец на прыёме ў начальніка. Начальнік:

– Дык вы са Спорава? Чуў, што ў вас рыбу вельмі смачную сушаць.

Да ў нас, спороўцуў, гэта рыба ны пэрэводыцца. Мы, куды ны йідэмо, то торбу рыбы сухэйі з собою бэрэмо.

Рыба піла

Дыялог у сям’і спараўца:

– Іван, дэ ты буў? Пыў?

– Не, ны пыў, рыбу йіў.

– А шчо гэто за запах?

– Рыба пыла.

Худы і п’яны

Сабраліся два спараўцы рыбу лавіць, адзін п’яны, а другі худы.

Худы кажа:

Тэбэ гарылка ў воду скотыть.

А п’яны адказвае:

Мэнэ гарылка, а тэбэ вітёр.

Качцы па пояс

Сядзіць добра выпіўшы спаравец на беразе возера. Пад’язжае «Джып» з новымі беларусамі.

– Мужик, где тут брод?

– А, о тут, мужыкы, і проіжжайтэ.

Машына едзе ў ваду і знікае. На бераг выплываюць мужыкі ў гневе:

– Ты что, мужик, вообще!?!?!?…

– Ны знаю, хлопцы. Ныдаўно качка прошла. Йюй по пояс було.

Пасля добрай вячэры

Паехалі два спараўцы на рыбу. Вечарам добра павячэралі, раніцой прачынаюцца – уся кукуруза сеткаю абнесена.

– Іван, якый гэто дурэнь там сетку поставыў?

– Я.

– Ты шчо, зусім здурыў?

– А куды ты грыб, там я і ставыў.

Залатая рыбка і  тры жаданні

Закінуў спаравец невад і злавіў залатую рыбку:

– Злітуйся, кажа рыбка, – адпусці. Я любыя твае тры жаданні выканаю.

Падумаў спаравец і кажа:

– Добрэ, зробы так, коб замест воды ў озэры була гарылка.

– А другое тваё жаданне?

– Шчэ гарылкы.

– Ну, а трэцяе?

– Дай шчэ бутылку з собою, да й плывы з Богом.

Схаваўся

Спаравец на рацэ выбірае сеткі з рыбаю ў лодку і тут заўважае, што прама на яго коціць на маторцы інспекцыя. Дзецца няма куды. Ён садзіцца на лавачку ў лодцы і заплюшчвае вочы.

Пад’язжае інспекцыя:

– Ты чаму гэта вочы заплюшчыў?

– Так я ж думаў, шчо як я вас ны бачу, то і вітэ мэнэ ны побачытэ.

Як лавілі рыбу, так і будзем лавіць

Стаяць два спараўцы на беразе возера пад дрэвам і назіраюць у бінокль за інспекцыяй. Адзін кажа:

– Чуў, шчо інспекцыя збіраецца на рыці, дэ мы сіткы ставымо, поставыты відеокамеры?

– Чому ж ны чуў. Прыйдэцца заказваты нам по інтернету парыкы, очкы тёмны і вусы накладныйі.

Выкарыстаны матэрыялы абласнога фестывалю гумару «Спораўскія жарты».

Автор записи: Admin

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *