“Стрыгінь – назва ўтворана ад прозвішча Стрыгін”.
Жучкевич В.А. Краткий топонимический словарь Белоруссии. [1]
Старыя людзі расказвалі, што ў даўнія часы дарогі на Бярозу, якая ёсць зараз, не было. Дарога ішла за мясцовымі могілкамі. Яе называлі “гаць”, так як праходзіла яна праз рэчку, а потым па балоце. Па нядзелях сяляне вывозілі на базар лішкі малака, збожжа, бульбы, рамесныя вырабы. На базар даводзілася выязджаць яшчэ цёмна. І вось мясцовыя хлопцы, якія любілі пажывіцца за чужы кошт, прыстасаваліся перахопліваць тут праязджаючых і рабавалі іх, іншымі словамі – “стрыглі”. Пра гэтых злодзеяў так і казалі: “Там, каля гаці, падстрыгаюць чужакоў”. Так і з’явілася назва вёскі – Стрыгінь. [2]
Згодна з другім паданнем, вельмі-вельмі даўно ў вёсцы жылі вельмі працавітыя людзі, якія трымалі вялікія гаспадаркі, працавалі ад цямна да цямна. Амаль у кожным двары трымалі авечак, якіх гаспадары самі стрыглі, апрацоўвалі воўну, пралі ніткі для вопраткі. Аб добрай якасці работы далёка пайшла гаворка, і пачалі людзі з навакольных вёсак звозіць сюды авечак, каб іх пастрыглі мясцовыя стрыгалі. Адсюль і назва вёскі.
Яшчэ расказваюць, што калісьціна месцы, дзе цяпер стаіць вёска, рос роўны, як стрыжань, лес. Яго высеклі, а на тым месцы ўзнікла паселішча, якое назвалі Стрыгінь. Вёска атрымалася вялікая, але вельмі раскіданая і як бы падзеленая на тры часткі, якім далі назвы Засекі, Стрыгінь, Баравая. Прайшоў час, забудаваліся пустыя месцы, але і сёння можна пачуць: “Я жыву на Засеках”, “Я пайшоў на Баравую”. [3]
[1] Жучкевич, В.А. Краткий топонимический словарь Белоруссии / В.А. Жучкевич. – Минск : Издательство БГУ, 1974. – С. 363.
[2] Паданне, запісанае са слоў жыхаркі вёскі Стрыгінь Крагель Анастасіі Пятроўны, прадастаўлена бібліятэкарам Стрыгінскай СБ Пунько С.М.
[3] Матуліны песні, бабуліны казкі, дзедава мудрасць : фальклорная спадчына родных вёсак : памятка чытачу / склад. С.М.Пунько. – Бяроза : Бярозаўская ЦБС, Стрыгінская сельская бібліятэка, 2002. – С. 3.
